9 października  br. odbyło się w Saloniku Literackim kolejne spotkanie DKK. W powiększonym gronie dyskutowałyśmy o książce Agaty Tuszyńskiej pt. Czarna torebka. Autorka snuje opowieść o swojej babce – Żydówce – i jedynym pozostałym po niej przedmiocie – czarnej torebce.

Podczas spotkania poruszyłyśmy wiele tematów, jakie wzbudziła w nas przeczytana lektura. A były nimi nie tylko tragiczny czas II wojny św. czy pomoc Żydom (tu nasze myśli popłynęły do bł. Rodziny Ulmów). Jest to także książka o poszukiwaniu korzeni, o pamięci, a nade wszystko o kobiecie, która robiła wszystko, by przetrwała jej córka (a mama Agaty Tuszyńskiej).

Torebka to też ważny atrybut kobiecy. Każda z nas ma przynajmniej jedną torebkę, w której mieści się to, co najważniejsze. Uczestniczki przypominały sobie, że i w ich rodzinach znalazłyby się takie torebki pamięci, które przybrały kształt szuflad, kuferków i tym podobnych schowków.

Krótkie, czasami urwane zdania, częsta zmiana wątków w tekście przypominają nasze myśli, które są wywołane jakimś bodźcem. Wyobrażałyśmy sobie autorkę, jak siedzi – może w ulubionym fotelu – i po prostu patrzy na tę torebkę, trzyma ją w dłoni i pozwala swoim myślom wpłynąć na kartkę papieru. Z kart książki niemal wychodzi wielka tęsknota za babcią, wielka chęć jej poznania, porozmawiania. Jak na ironię Dela nie zginęła w getcie czy obozie koncentracyjnym. Prawie przeżyła wojnę, bo dopiero jesienią 1944 r. trafił ją odłamek bomby.