6 lutego br. w Saloniku Literackim przy tyczyńskiej bibliotece rozmawialiśmy o książce Julity Mańczak i dr. Jakuba Małeckiego pt. „Początek końca? Rozmowy o lodzie i zmianie klimatu”. Doktor Małecki to glacjolog,  wykładowca na geowydziale Uniwersytetu Adama Mickiewicza. Od ponad dziesięciu lat co rok jeździ na Spitsbergen i bada lodowce, których niestety ubywa.  W książce „Początek końca” bardzo ciekawie opowiada o lodzie i wpływie współczesnego klimatu na zmniejszanie się masy lodowca. Z wypowiedzi doktora Małeckiego można wywnioskować, że przebywanie blisko lodu i jego badanie to prawdziwa pasja glacjologa, którą też widać u innych zaproszonych do rozmowy gości, m.in. prof. Jona Ove Hagena – czołowego badacza lodowców archipelagu Svalbard, himalaisty Piotra Pustelnika, a także u Aleksandry Kardaś – badaczki wody.

Książka ta jest prawdziwym kompendium wiedzy z zakresu glacjologii zawierającym wiele ciekawych informacji przedstawionych w formie zrozumiałej dla przeciętnego odbiorcy. Czytelnik po  przeczytaniu tego reportażu będzie wiedział nie tylko jak wygląda praca glacjologa w stacji polarnej, ale także na przykład czym różni się Arktyka od Antarktyki i jaki obszar geograficznie zajmuje Antarktyda. Jak dochodzi do powstania lodowców i jak są zbudowane. Dlaczego tak ważne są lodowce na biegunie południowym. Skąd pomysł na zakładanie stacji polarnych na terenach położonych blisko bieguna północnego. Dlaczego nie możemy dopuścić do całkowitego stopnienia lodowców na świecie. Dużym ułatwieniem w zrozumieniu poruszanych kwestii są liczne rysunki i ryciny przedstawiające lodowce i ich fragmenty.

Podczas spotkania wywiązała się bardzo ciekawa dyskusja na temat zmian klimatu oraz naszego wpływu na poprawienie ogólnoświatowej sytuacji. Próbowałyśmy odpowiedzieć na pytanie, co może zrobić pojedyncza jednostka dla ochłodzenia klimatu. Jednej z nas książka przypomniała film katastroficzny sprzed ponad 20 lat pt. „Pojutrze”, w którym reżyser oparł opowiadaną historię o ocieplenie klimatu, które doprowadziło do dramatycznie szybkiego zlodowacenia Ziemi. Oby taki scenariusz pozostał tylko w wersji filmowej.