3 kwietnia br. klubowiczki DKK w Tyczynie spotkały się po raz kolejny, by rozmawiać o książce. W tym miesiącu do dyskusji wybrałyśmy wydawnictwo Piotra Milewskiego pt. Planeta K. Pięć lat w japońskiej korporacji. Spotkanie było okazją do wymiany refleksji na temat książki, w której autor opisuje swój pięcioletni pobyt w jednej z największych japońskich międzynarodowych korporacji. Tym, co nam przypadło do gustu to krótkie rozdziały i oszczędny styl pozwalający na skupieniu się na najważniejszych kwestiach. Zastanawiałyśmy się nad tym, czy Japonia widziana oczyma pracownika korporacji jest przyjazna dla mieszkańców? Czy Japończycy są szczęśliwi, pracując tak długo? Owszem, nie narzekają na brak pieniędzy, ale… kiedy mają je wydawać, skoro praktycznie ciągle są w pracy? Czy takie życie sprawia, że są szczęśliwi? Czy potrafią czerpać radość z życia? Zaskoczyła nas także mała liczba dni wolnych w porównaniu do systemu panującego w Polsce, ponadto zdziwiła m.in. konieczność podawania przez pracownika szczegółowego uzasadnienia brania dni wolnych czy obdarowywania wszystkich współpracowników i szefów prezentami po powrocie z urlopu.

Faktem jest, że i w Polsce praca po godzinach jest normą, jednak do schematów wypracowanych w Japonii jest u nas – na szczęście – daleko. Zaskoczyła nas postawa Japończyków w sytuacji utraty pracy. Przyzwyczajeni, że po studiach zaczynają pracę w firmie, w której mają pracować do emerytury, kiedy pojawia się widmo utraty zatrudnienia, wielu z nich jakby traci sens życia, nie bardzo wyobrażając sobie szukanie pracy w innym miejscu; popadają w apatię, tracą poczucie bezpieczeństwa. Jak bardzo takie podejście było niebezpieczne dla zdrowia psychicznego, przekonał się sam autor książki, który odszedł z korporacji, kiedy uświadomił sobie, że zaczyna myśleć o utracie pracy i swoim życiu jak Japończyk, co w jakimś sensie było zniewalające. Co ciekawe, kiedy po raz ostatni Piotr Milewski przekraczał progi swojego zakładu pracy, doświadczył wolności i ulgi.

Książkę można podsumować stwierdzeniem, że Wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma i Cudze chwalicie, swego nie znacie, sami nie wiecie, po posiadacie.