Zapraszamy do Czytelni naszej biblioteki. Do 29 grudnia br. można tu obejrzeć wystawę malarstwa (oleje, pastele, kwiaty, krajobrazy) pochodzącej z Janowa Lubelskiego Stefanii Wójcik.

Stefania Wójcik ukończyła  Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych (konserwacja zabytków), dyplom uzyskała na UMCS w Lublinie. Od 20  lat jest członkiem Polskiego Stowarzyszenia Nauczycieli Plastyków. Prowadziła zajęcia na Uniwersytecie Trzeciego Wieku.

Pracuje w technice olejnej, akwareli, pasteli oraz próbowała batiku i pisała ikony. Jednak najbardziej fascynuje się odkrywaniem malarskich możliwości akwareli i oleju.

Uczestniczy w wystawach indywidualnych i zbiorowych. Jej prace znajdują się w kolekcjach w muzeach i wielu domach w kraju i za granicą (Belgia, Niemcy, Holandia, Wielka Brytania, Hiszpania, Kanada, Australia ,USA). 

Zdobywczyni wielu nagród, m. in.: Nagrody Kuratora, Medalu Kuratora, Nagrody Burmistrzów (wielokrotnie), Antka Roku, Prezesa PSNP, Statuetki na Festiwalu Twórczości, nagrody Muzeów. Otrzymała także wyróżnienia na Ogólnopolskim Biennale oraz wyróżnienia i nagrody m.in. w przeglądach ogólnopolskich (np. w Rzeszowie, Zamościu i Tarnowie).

O swojej pasji mówi tak:

Każdemu obrazowi daję cząstkę siebie, a one pokazują, co mam w sercu. Porusza mnie natura. Zachwycam się otaczającym pięknem przyrody i zjawisk . Podziwiam kępy paproci na skraju ciemnozielonego lasu; dolinę, gdzie brodzi się po kolana w bratkach; strumień płynący niby srebrna wstęga pośród tęczowo barwnej łąki czy skąpane w słońcu  pastwisko pełne rumianych poziomek. Połacie wrzosów usianych na piaszczystych skarpach , złoto brzóz jesienią czy kobierce maków i bławatów wśród brzemiennych kłosów zbóż, urzeczona urodą pól ciągnących się ku lasowi i horyzontowi oraz wyłaniający się z mgły szafirowy skrawek wzgórza. Coraz mniej jest urokliwych i dziewiczych zakątków. Niezauważane w codziennym pośpiechu i roztargnieniu, więc niech zapisane w kadrach obrazów cieszą oko widza.

Pasja twórcza wyzwala we mnie radość i ubogaca życie. Mobilizuje do nieustannych poszukiwań treści i formy, także tej abstrakcyjnej. Moje malarstwo może nie jest odkrywcze, nie szokuje, nie jest filozoficzne, brutalne czy agresywne – jak tendencje współczesne – ale cieszy się kolorem, emanuje witalnością i zachwytem nad naturą.

Poprzez spotkania z naturą i sztuką pogłębiam znajomość przyrody, siebie i otaczającego świata. Uzmysławiam sobie, że chcę wnieść w swoje obrazy ten świat i duży ładunek pozytywnych emocji, które są wyrazem radości tworzenia. Niech więc te pozytywne emocje emanują z płócien do Państwa i ocieplają otoczenie w pochmurne, mroczne jesienno-zimowe dni.