Czy na obczyźnie można być szczęśliwym? Czy za granicą można czuć się jak w domu? Czy warto – pomijając kwestie finansowe – wyemigrować? Na te pytania staraliśmy się odpowiedzieć podczas spotkania DKK w Tyczynie, które odbyło się 26 września 2016 r., a przedmiotem naszej dyskusji był zbiór reportaży Ewy Winnickiej pt. „Angole”. Autorka w swojej książce zamieściła opowieści kilkudziesięciu Polaków, którzy osiedlili się w Anglii. Jak ułożyło im się życie? Bardzo różnie – tak jak  układa się życie i w Polsce. O swoich doświadczeniach na obczyźnie opowiadają zatem zarówno dyrektorzy korporacji, przedsiębiorcy, jak i ludzie, dla których pobyt na emigracji stał się życiową pomyłką. Każda spisana historia pokazuje czytelnikowi jakiś wycinek angielskiej rzeczywistości – tak bardzo różnej od naszej, polskiej. Dzięki spisanym historiom mogłyśmy zobaczyć obraz Anglika, który urodził się w innej kulturze, ma inną mentalność – tak różną od naszej, polskiej. Decydując się na emigrację, trzeba mieć świadomość, że zamieszkuje się w innym kraju, który – tak naprawdę – nigdy nie będzie naszym domem, zawsze będziemy tymi „obcymi”. Zawsze bowiem tak jest, że to imigranci dostosowują się do kultury danego kraju, obowiązującego prawa – bez względu na to, czy nam się to podoba, czy nie. Żeby zostać zaakceptowanym, trzeba umieć się przystosować, a cena tego czasami jest bardzo duża.

Podczas dyskusji doszliśmy do wspólnych wniosków, że podjęcie decyzji o emigracji zarobkowej nie zawsze jest konieczne, a czasami wręcz niewskazane – jak mówi jedna z bohaterek reportaży: „Jeśli w Polsce nie układa się z pracą i rodziną, w innym kraju ułoży się znacznie gorzej”. Dlatego książkę E. Winnickiej odebrałyśmy jako rodzaj ostrzeżenia przed wyjazdem zarobkowym do Anglii.