Poezja to szczególny rodzaj pisania. Ona uspokaja, smuci, rozśmiesza, skłania do refleksji. Im więcej się jej czyta, tym lepiej rozumie, szczególnie wtedy, gdy w wierszach autor porusza sprawy bliskie czytelnikowi. Dobrą okazją do obcowania z tego typu literaturą było spotkanie z poetą Piotrem Żychowskim, które odbyło się 16.07 br. w Saloniku Literackim.

Bohater i autor spotkania, na co dzień mieszkający w Australii, swój pierwszy tomik Czas i my wydał dwa lata temu w wydawnictwie Ruthenus z Krosna. Znajdują się tu utwory bardzo wyraziste, dopracowane, o tematyce bliskiej sercu każdego z nas. Niemal w każdym utworze odczuwamy tęsknotę autora za tym, co dawno minęło. Nic zatem dziwnego, że czas w tomiku odgrywa szczególną rolę. Oprócz niego inspiracją dla autora stały się także inne tematy: wiara, miłość, ojczyzna, przyroda.

Pan Piotr do Tyczyna przyjechał z gośćmi: pisarzem i dziennikarzem Jaromirem Kwiatkowskim oraz Natalią Kanią, polonistką z czasów, gdy uczęszczał do liceum. Pani Natalia od początku była jego mentorką, powierniczką i korektorką wierszy pisanych do „szuflady” przez ponad dwadzieścia lat. Na spotkaniu w saloniku za sprawą recytacji autora oraz pani Natalii popłynęło wiele pięknych słów, które odkryły przed nami bogaty świat autora. Przyjemnie było widzieć, w jakim skupieniu przysłuchują się im uczestnicy spotkania mimo męczącego upału.

Na spotkaniu można było nabyć tomik z autografem pana Piotra, który przygotował dla uczestników niespodziankę. Okazało się, że dzień wcześniej odebrał od wydawcy kolejny swój tomik (Księga żywota), który także postanowił udostępnić. Miejmy nadzieję, że z Piotrem Żychowskim spotkamy się za rok, podczas jego kolejnych odwiedzin w Polsce.

***

Piotr Żychowski – pseudonim autorski Resovian. Urodził się w 1962 r. w Jaśle na Podkarpaciu, gdzie spędził wczesne dzieciństwo. W 1973 r. przeniósł się z rodziną do Rzeszowa. Tutaj dorastał i rozwijał swoje zainteresowania muzyczne, a także zaczynał interesować się sztuką, malarstwem, rzeźbą oraz polską literaturą. W świat poezji i literatury wprowadziła go Natalia Kania, nauczycielka języka polskiego w liceum, która podczas swoich zajęć zawsze podkreślała piękno polskiej literatury i poezji.
Na początku lat 80. trafił do Klubu Literackiego Pod Drabiną, działającego wówczas przy WDK w Rzeszowie. Tutaj poznawał poezję od strony warsztatowej i stawiał pierwsze swoje poetyckie kroki. W 1986 r. zdecydował o emigracji i opuścił Polskę. Wylądował na Antypodach, gdzie się osiedlił, założył rodzinę oraz gdzie pracuje i tworzy do chwili obecnej. Do rodziny i rodzinnych stron powraca co kilka lat.