16 stycznia 2017 r. odbyło się pierwsze w tym roku spotkanie DKK w Tyczynie. Przedmiotem naszych rozmów była książka Angeliki Kuźniak i Eweliny Karpacz-Oboładze pt. „Czarny Anioł. Opowieść o Ewie Demarczyk”. Tak się złożyło, że nasza dyskusja wypadła w 76. urodziny tej wybitnej polskiej piosenkarki.

Członkinie DKK z wielką nostalgią powróciły do czasów swojej młodości, która wypadła również w okresie, kiedy polskie sceny muzyczne  podbijała młoda artystka - obdarzona niezwykłym darem interpretacji - Ewa Demarczyk. Podczas czytania tego reportażu wyłaniał się nam obraz wielkiej osobowości, która podjęła się śpiewania poezji – specyficznego gatunku słowno-muzycznego,  którego wykonywania w latach 60. nie podjął się nikt poza nią. Jaką była osobą? Oto cytat, który chyba najtrafniej ją charakteryzuje:

„Jak się patrzy na te obecne gwiazdy, które strasznie się musza natańczyć, strasznie dużo muszą się min narobić, żeby z tego był przebój, to się tęskni za tamtymi czasami. Ewie do zrobienia fenomenalnego spektaklu wystarczyła czarna sukienka i egipski makijaż (…) Ona (…) zwyczajnie hipnotyzowała publiczność. Niezależnie od tego, co śpiewała, zawsze była przejmująca” (Tadeusz Kwinta)

Osoby ją wspominające podkreślają, że Demarczyk była niezwykle ciepłą kobietą, ale na scenie bardzo wymagała od siebie i muzyków jej towarzyszących. Na koncertach dawała z siebie wszystko, śpiewała – jak ktoś powiedział – na tysiąc procent. Nurt, w jakim podjęła się śpiewu – i to w najwyższym wykonaniu – sprawił, że trudno ją porównać do jakiejkolwiek artystki.

Podczas spotkania nie zabrakło archiwalnych nagrań piosenek Ewy Demarczyk.